4-Daagse van Nijmegen 2016
Wandelverslag van De Nijmeegse Vierdaagse 2016.
door Jan Hopster.
Ook dit jaar deden leden van het AVOM Wandelpeloton mee met aan de jubileumeditie, de 100e Vierdaagse van Nijmegen De jubileumeditie.
Meer deelnemers 48926 aanmeldingen wat eenmalig mocht en 1820 die niet kwamen opdagen om allerlei redenen. Dus ca. 5000 meer dan normaal.
Voor het overige hebben de wandelaars er niet zoveel van gemerkt. Het was drukker op het parcours en dus af en toe opstoppingen bij de doorkomstplaatsen waar alle afstanden samenkomen voor de laatste ca. 15 km.
Een gulgebaar van de organisatie: We kregen een rugzak met 100ste met het logo van de 4 daagse er op. Voor de echte wandelaars niet van belang, want die hebben allemaal al een echte rugzak. Die van ondergetekende is van hetzelfde merk maar luxer en groter, dus is niet ingeruild voor de 4 daagse rugzak. Overigens ongeveer 70% hebben die rugzak niet gebruikt tijdens de vierdaagse.
Het Wandelpeloton is al sinds jaren opgegaan voor de Nijmeegse Vierdaagse in de Rode Kruis Wandelgroep. Wij krijgen een uitstekende verzorging en slapen in het Sportcentrum van de Nijmeegse Radboud Universiteit.
Een prima onderkomen met uiteraard beperkingen als je in gymzalen slaapt met tientallen lopers tegelijk.
Deze keer waren er wat meer beperkingen omdat het sportcafé van de universiteit wordt verbouwd.
Als alternatief was er een tent geplaatst voor het ontbijt en als ontmoetingscentrum.
Het was een vierdaagse met uitersten wat weersomstandigheden betreft.
De start op dinsdag was redelijk snel en tegen kwart voor acht waren we op weg. Het werd een dag met mooi wandelweer en niet te warm. Wel voldoende warm om het luie zweet er uit te laten stromen dus oppassen, voldoende eten en drinken was erg belangrijk. Bertus en Johan liepen samen en Ton en ik liepen samen.
De eerste dag is de dag van Elst met als kuitenbijtertje de dijk bij Lent die meestal voor nogal wat uitvallers zorgt, vooral als het warm is. Het was nu ook warm maar men had voldoende drinkpunten georganiseerd. Toch bleven er redelijk veel lopers steken omdat men niet verder kon.
Ook bij de brug over de Waal, het laatste stukje stagneerde de doorstroming en stonden we stil te wachten tot we de brug op konden. Voor enige lopers funest en die tuimelden om, EHBO en de ambulance erbij.
Waren wel later als anders binnen maar dat mag de pret niet drukken. Het is immers geen wedstrijd.
Woensdag een tropische dag met in de middag een lekker briesje wat het lopen veraangenaamde, vooral op de vlakte. Wel opnieuw aanpassen aan de weerssituatie.
We mogen vroeger starten maar in het gedrang van pak weg zo’n 13.000 30 km lopers, die tegelijk willen starten, vraag je je wel eens af waar je mee bezig bent. Een opmerking: “Je hoeft niet gek te zijn om dit te doen, maar dat maakt het wel wat makkelijker”
Die dag 2x bouillon gedronken en 2 maal vruchtensap en 2 bananen en veel water met een heel klein beetje siroop er in, wat het drinken aangenamer maakt. Normaal eten ook natuurlijk al heb je daar met die warmte weinig zin in.
De dag van Wijchen met de Rode Kruis verzorgingspost in Wijchen, direct bij aankomst wordt je door een van de helpers een kop bouillon aangereikt als een gebaar dat het moet. Zeker met deze temperaturen noodzakelijk verder drinken en eten en wat rusten.
Mijn maatje Ton gaat steeds langzamer lopen en loopt steeds meer voorover. “Hoe gaat het?” is een vraag die dan gesteld wordt. “Gaat wel” is het standaard antwoord al verrek je van de pijn. Steeds meer rusten en ik zag aan hem dat het niet goed ging.
Na ca. 10 vierdaagse samen gelopen te hebben ken je elkaar wel een beetje. Steeds meer rusten en kortere afstanden. Op het Industrieterrein van Nijmegen komt het hoge woord er uit. “ Ik verrek van de pijn in mijn onderrug.” Twee Neurofennetjes 400 er in gestampt en langzaam verder
Het is ca. half drie, dus we hebben alle tijd. Op de Waalkade gaat het echt niet meer. Hij stort bijna in elkaar. Dus hem geparkeerd bij een hamburgerkraam en in overleg met Ton besloten alleen verder te gaan. Wachten daar levert ook niets op. Beloofd voor vervoer te zorgen. Maar helaas. Er zijn zoveel kritieke gevallen dat rugpijn geen urgentie is, dus moet Ton maar wachten op de bezemwagen.
Okay, dan maar afmelden en kijken wat er te regelen is. Na het afmelden het gebruikelijke pilsje maar niet met plezier. Geen transport. Op de bezemwagen wachten. Dus in het Rode Kruisbusje vanaf de Schouwburg naar het Sportcentrum. Ook transport van en naar de start is geregeld.
’s Avonds tegen zevenen staat Ton bij zijn bedje. “Waar kom jij nu dan vandaan?” Nou zegt hij: “Ik ben toch maar binnengelopen, ondersteund door twee dames.
Kon nog omdat we een halfuur later mochten afmelden vanwege de warmte.” Die Neurofennetjes, standaard in mijn rugzak aanwezig, hadden toch gewerkt.
“Wat ga je nu doen morgen? “was de vraag. “Nou gewoon proberen” Doorzetten tot het bittere einde heet dat. Hem opnieuw opgelapt met Neurofen maar nu 600 voor het slapen gaan.
Donderdagmorgen fit aan de start. Ton zag het nog wel zitten. Het was zeer warm volgens de meteorologen. Inderdaad was het zeer warm en was het drukkender door de 65% luchtvochtgehalte dus hebben we meer zweetdruppels laten stromen dan woensdag toen de vochtigheidsgraad maar 45% was.
Vroeg gestart met z’n tweeën. Mooi op tijd weg, maar het lopen van Ton werd allengs slechter en na ca. 6 kilometer was het gebeurd. Rusten en nog eens rusten en toen bleef hij zitten aan de kant van de weg. “Ga maar door” zegt hij met veel teleurstelling in zijn stem.
Alleen verder want de andere AVOM-maatjes zijn er uiteraard niet. Eigen tempo!
De derde dag met de Zevenheuvelenweg in Groesbeek tref ik bij de Rode Kruis Rustpost vele medelopers maar de andere AVOM maten niet. Geen nood. Alleen ben je niet met zoveel lopers en er zijn ook medelopers van het Rode Kruis. Voor mij een verademing want ik had al twee dagen eigenlijk, bleek nu, gezeuld met Ton. Zelf in goede doen. Zonder blaren en dat is eigenlijk uniek.
Voor mij ook een jubileum want 20x de Nijmeegse is toch een extra dimensie en met de 100 st is dat dubbel feest. Na een goede rust met voldoende bouillon en vitaminedrankjes en een gevulde bidon
begin ik aan de tweede helft van de derde dag met frisse moed.
In de straten van Groesbeek is het erg druk met lopers en natuurlijk feestvierders waardoor de doorgang stagneert. Dan vraag je je werkelijk af waar je mee bezig bent.
Velen lopen zeulend de heuvels op die er werkelijk zijn, maar geen zeven. Wel een paar pittige stijgingen en afdalingen. Als je in het buitenland wel eens hebt gelopen, zoals in Diekirch, dan zijn dit molshopen. Met veel plezier en vermaak door de uitlatingen en gedragingen van de medelopers ga ik in een rustig tempo door. Te vermoeiend om een hoog tempo aan te houden hier.
Daarna komt Berg en Dal en dat lijkt altijd een heel lang traject door de diverse woonwijken die allemaal op elkaar lijken. Weer veel toeschouwers als altijd en voldoende drinkpunten lans de weg.
Is ook nodig want het is drukkend warm in de bebouwde kom.
Ca. kwart over drie kom ik bij de finish aan zonder al te veel moeite. De beloning is een paar pilsjes uit de koele tap. In het sportcentrum aangekomen blijkt het bedje van Ton opgeruimd en de koffers weg, dus Ton ook.
Naar de mensa met de anderen voor het avondeten, een goede hap met een wijntje erbij, Nadien de mailbox even controleren als altijd want ik heb nog steeds enige belangen. Weinig nieuws. Een paar mails beantwoorden en dan de voorbereiding voor de volgende dag.
Spulletjes klaar leggen want het is altijd donker in de slaapzalen. Veel lopers o.a. die van veertig en vijftig kilometer liggen al vroeg op hun tampatje. Rustig aan doen. Nog een afzakkertje en wat nagepraat in het sportcafé, nu de vervangende tent. Een forse bui komt nog over, dus toch maar op tijd naar bed
Vrijdagmorgen de laatste dag. Met twee andere AVOM lopers ga ik op tijd met het busje naar de start. Startperikelen als alle dagen. Na een half uurtje zijn we toch weg.
Precies 10 voor acht. Na een paar kilometers komen we bij het sportcentrum voorbij en begint het te regenen. Mijn maatjes Bertus en Johan waren al in een ijltempo gestart dus zie ik ze nog net naar binnen glippen. Die hou ik toch niet bij, dus alleen verder. De poncho aan en gewoon doorlopen.
Gemor alom. ”Sorry” zeg ik dan, “het hoort erbij. Wat zou het zijn zonder deze extra dimensies van warmte en regen?“. Na het zachtjes regenen krijgen we twee grote buien met onweer en een zondvloed aan regen.
Iedereen loopt te soppen. Allen hebben natte voeten en toch blijven velen goed gehumeurd. Het is immers de laatste dag en de eindstreep is in zicht.
Tegen de middag wordt het droog en met het drogen van de voeten knapt de stemming ook op.
In Overasselt heeft men er weer een dijk ingebracht. Het vorige jaar voor de eerste keer de smalle dijk langs de Maas. Mooie omgeving maar saai als looptraject voor de 4 daagse. Geen mensen, geen publiek. Een paar rustpunten van o.a. RABO en andere organisaties.
Daarna nog een dorpje en dan volgt de lange rechte weg vanaf Mook tot Nijmegen Centrum. Hier is het constant feest met mensen langs de weg. Muziek en heel veel gratis aanbiedingen.
Ook op de dagen ervoor waren er veel mensen en bedrijven die allerhande aan etenswaar van bananen tot appels tot Red Bul en Bavaria Radler aanboden.
Een applaudisserende mensenhaag. Leuk, maar je moet toch wel lopen. Als je pijn hebt, zoals ik wel eens heb gehad, dan voel je dat toch wel. Nu gaat het probleemloos en geniet ik van de enthousiaste massa langs de weg. In Malden is onze rustpost. Ook weer wat drinken. Om te beginnen een bouillonnetje. De felicitaties van het Rode Kruis met een gladiool, want die laatste 8 kilometer naar de finish is een zegetocht en die volbrengt iedereen.
Daar ontmoet ik de andere twee maatjes Bertus en Johan en we besluiten om met z’n drieën binnen te lopen. Inderdaad een applaudisserende menigte langs de kant. Zelfs de verzorgingstehuizen hebben hun bewoners In open tenten langs het parcours geplaatst. Het Radboud Ziekenhuis heeft patiënten compleet met zuurstofmaskers in bedden in open tenten gestationeerd en deze genieten zichtbaar.
Dan de ”Via Gladiola” Gladiolen voor de gladiatoren die een behoorlijke prestatie hebben geleverd. Het is uiteindelijk toch aan aanslag op je lichamelijke conditie. Op de Annastraat stond Susanne, dochter van, Bertus om hem in te halen en toen zijn Johan en ik verder gelopen langs de tribunes met dolenthousiaste toejuichende toeschouwers en ook de eretribune voor de bobo’s waaronder onze koning Willem Alexander.
Ik on het niet nalaten de Luitenant Generaal Verkerk, die er ook stond, de hand te drukken en hem te bedanken voor zijn aanwezigheid. Hij feliciteerde mij met de prestatie, waarvoor dank.
Nog een paar honderd meter en dan de finish. Mission completed. Vieren we met een paar biertjes.
Voor wandelaars: Moet je een keer meegemaakt hebben. Velen zijn dan verkocht en doen het steeds weer!! 42577 dames en heren haalden de finish van de 47166 die op dinsdag gestart zijn.
Na een paar dagen Ton gebeld en ik kreeg de mededeling dat hij volgend jaar weer meedoet.
